نویسندگی

#دنیا_نوشتداشتم فکر می کردم اگه بیانیه ناسا مبنی بر وجود آب روی کره ماه،به این معنی باشه که نوادگان ما(اگه وجود داشته باشن!)می تونن سالها بعد روی ماه یا حتی مریخ قدم بزنن و اینکه آیا برای اون ها هم واژه"زمان"همون معنایی رو داره که الان برای ما داره؟!آیا نوادگانمون هم دور آتیش می شینن و شعر می خونن؟!آیا اون موقع چیزی از"ایران"باقی مونده یااینکه اساسا مفاهیم جغرافیایی اهمیت داره هنوز؟!بااین حال برای نوادگان خودم این آرزوها رو دارم:روی سطح ماه و دور آتیش وقتی مشغول نگاه کردن به کره زمین و صحبت درباره ما هان،همونطور که شعله ها داره رنگ می پاشه به صورتاشون بی مقدمه خیره بشن به چشمای هم و اونی که عاشق تره بگه:"تا من تو را بدیدم دیگر جهان ندیدم...گم شد جهان ز چشمم،تا در جهان نشستی!"امیدوارم بدون چیره شدن بر جاذبه و البته بدون لزوم پوشیدن لباس مخصوص،اونجا زندگی کنن تا هربار که کنار هم راه می رن موهاشون رو هوا باشه و هر لحظه دلشون خواست بتونن عطر موهای طرفُ نفس بکشن!آرزو می کنم یه چیزی شبیه برف باشه اونجا که به همین بهونه بتونن روزمرگی هاشونو دووم بیارن که غروبا با لذت روش دست تو دست راه برن یا با پیش کشیدن حرف سرما بتونن عمیقا بغل کنن همو! + نوشته شده در سه شنبه هشتم آذر ۱۴۰۱ ساعت 22:54 توسط Donya dolatkordestni  |  بخوانید, ...ادامه مطلب